Nünzehnhundertfönfunachzig (1985) wuurd de Reembaacher Brauchtumsveein jejrönd.
E Dotzend Reembacher Männer onge Berg’s, Fritz wollten dommet dofür sorje, dat die ahl Bräuch wie se he bei os em Rheinland üblich wore net vejesse wärde.
Dä stellt all dat da, wat die Mitjleder vom Brauchtumsveein vebink: de „Tröötemann“. Met singe schwaze Schoon schluff der – met ner knallrude Latzbotz un ennem jröne Hemb - durch dat Levve oser Heimatstadt Reembaach un bring de Löck Freud. Sing brong Trööt die e fess im Ärm hält, is jet verblötsch. Evver dat stürt de Tröötemann un sing Früngde net: De Fuss blös imme vüran met decke Backe in sing Trööt. Zom Jlöck könne mir ennet hüre, weil er nur op Opklevve lebendig es. Klinze, Hans hät de kleene Kael för velle Johre eschaffe, um dem Brauchtumsveein e Wohrzeiche zu jeffe. Als „Favicon“ (dat is e Woort ussem Internet un läss sich net in Platt översetze) tauch osser kleene „Tröötemann“ links en de Adressreih für de „URL“ (widde Internet) op un zeesch bei de Favoritte op de Reembaacher Brauchtumsveein.